ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΕΜΕΣΟΥ

The Orthodox Pages

           

 

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΟΥ

ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΣΥΛΙΚΟΥ ΛΕΜΕΣΟΣ ΚΥΠΡΟΣ 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΟΙΚ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

ΚΛΕΙΤΟΥ

 

 

 

 

Οικοσελίδα

 

 

 

Η Ιστορία της Συλίκους και των Ναών της 

 

 

 

 

Η Ιστορία της Συλίκους και των Ναών της.

 

 

 

Γαλαρία Εικόνων

 

 

 

 

Γαλαρία Φωτογραφιών

 

 

 

Μηνιαίων Πρόγραμμα Ακολουθιών 

 

 

Διοικητική Οργάνωση

 

 

 

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

 ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

                                    Οικ. Χριστοφόρος Κλείτου

         Μετάφραση στη Ελληνική από την Μαρίνα Κωνσταντίνου

 

Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, χτίστηκε το 1850 και εγκαινιάστηκε το 1874. Είναι βασιλική μονόκλιτη κατασκευή με θολωτή στέγη, που αρχικά ήταν καλυμμένη με χώμα. Μια δεύτερη στέγη με κεραμίδια, προστέθηκε σε μεταγενέστερη ημερομηνία για προστασία. Η όλη κατασκευή είναι αποκλειστικά από τοπική πέτρα, με τους τοίχους στο ένα μέτρο βάθος.

Η εκκλησία έχει δύο κύριες εισόδους, μια στα δυτικά και μια στα νότια. Το 1995 μια επιπρόσθετη πόρτα προστέθηκε στα νότια, για είσοδο στο Ιερό.
Πριν από 70 και πλέον χρόνια , οι χωρικοί πιστεύοντας ότι το οικοδόμημα είχε αδυνατήσει και υπήρχε ο κίνδυνος της κατάρρευσης, κάλυψαν τους εξωτερικούς τοίχους με σουβά πάχους 4 ιντσών. Το 2004 αφαιρέσαμε το σουβά και αποκαταστάθηκε η αρχική πέτρα. Το 2011 οι άσχημες μεταλλικές πόρτες και παράθυρα αντικαταστήθηκαν με πόρτες και παράθυρα από ξύλο Ιρόκο. Το 2012 κατασκευάστηκαν σκέπαστρα επάνω από τις πόρτες για να τις προστατεύσει από το καυτερό ήλιο του καλοκαιριού και τα νερά του χειμώνα. Τα εξωτερικά έργα έχουν φτάσει προς το τέλος αλλά το καμπαναριό πρέπει να αντικατασταθεί για τρίτη φορά. Το αρχικό καμπαναριό ήταν από σκαλιστή πέτρα, μα σύμφωνα με την παλιά γενιά που ακόμη το θυμάται, κάθε φορά που η καμπάνα χτυπούσε, το καμπαναριό πηγαινοερχόταν. Στον φόβο μήπως μια μέρα καταρρεύσει, αντικαταστάθηκε με ένα καμπαναριό καμωμένο από τσιμέντο. Το νέο καμπαναριό, δεν έζησε για πολύ, καθώς με την πάροδο του χρόνου, έγειρε όπως τον γερτό Πύργο της Πίζας, έτσι αντικαταστάθηκε ξανά από το υφιστάμενο. Το νεότερο καμπαναριό δείχνει σημάδια φθοράς, με κομμάτια από τσιμέντο να φεύγουν σταδιακά. Παρ’ όλο που δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος κατάρρευσης, φαίνεται μάλλον άχαρο τώρα που η εκκλησία έχει καθαρίσει από το σουβά και έχει αποκατασταθεί η αρχική της πέτρα. Όμως για να εναρμονιστεί ολόκληρο το οικοδόμημα, το καμπαναριό πρέπει να αντικατασταθεί με ένα καμπαναριό από πέτρα. Οι πανέμορφες σκαλιστές πέτρες από το αρχικό καμπαναριό, ακόμα υπάρχουν και διατηρούνται. Δυστυχώς δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξανά για το καμπαναριό, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν δείχνοντας τον χαρακτήρα του παλιού καμπαναριού με την ελπίδα οι γλύπτες να το αναπαράξουν πιστά.

Η αυλή της εκκλησίας επίσης υπέστη απόλυτη ανανέωση. Το παλιό σχολείο το οποίο τοποθετείται στα νότια της εκκλησίας, έχει απολύτως ανακαινισθεί και τώρα εξυπηρετεί χρέη σπιτιού του ιερέα. Η αυλή τώρα έχει καλυφθεί από πλακόστρωτο και στη ΝΔ γωνιά έχουμε εγκαταστήσει μια μεγάλη εξέδρα από την οποία ψάλλεται η ακολουθία της Αναστάσεως. Η εξέδρα επίσης εξυπηρετεί και σαν σκηνή για την ορχήστρα, κατά την διάρκεια των παραδοσιακών εορτασμών της Δευτέρας της Λαμπρής. (Βλέπε - Γαλαρία  Φωτογραφιών)

 

          

Η Εκκλησία το 1994 καλυμμένη ακόμη με το σουβά            Η Εκκλησία όπως είναι σήμερα

Στη ΝΑ γωνιά έχουμε ανεγείρει ένα μνημείο προς τιμή του ντόπιου ήρωα, Δημητρίου Κλείτου, που απεβίωσε στην ηλικία των 18 χρονών, στις 20 Ιουλίου του 1974, υπερασπίζοντας πίστη και πατρίδα κατά την διάρκεια της βάρβαρης Τουρκικής εισβολής. Στο μνημόσυνο του το 2003, τα λείψανα του τα οποία ήταν θαμμένα στο κοιμητήριο Λεμεσού, μεταφέρθηκαν, επανατάφηκαν και σφραγίσθηκαν στη βάση του μνημείου.

Το εσωτερικό της εκκλησίας είναι καλυμμένο με γύψο και οι τοίχοι στολισμένοι με δύο σειρές από εικόνες. Στο νάρθηκα υπάρχει μια γυριστή σκάλα που οδηγεί στο γυναικωνίτη και από όπου μπορεί κάποιος να δει μια μικρή είσοδο (τώρα σφραγισμένη) που οδηγεί στο καμπαναριό. Στα επόμενα λίγα χρόνια σχεδιάζεται να εκτελεστούν πολλά έργα στο εσωτερικό της εκκλησίας όπως να αλλαχθούν τα στασίδια, το εικονοστάσι, και πιθανό να αντικατασταθεί η γυριστή σκάλα με μια σκαλα με σχήμα L για να είναι πιο ευπρόσιτος ο γυναικωνίτης.

Το εικονοστάσι είναι μάλλον απλό και όχι ιδιαίτερου μαστορέματος, αλλά υπάρχουν κατάλοιπα παλαιότερου χειροποίητου σκαλιστού εικονοστασίου που καταστράφηκε μαζί με την εκκλησία από τους Τούρκους κατά την διάρκεια της Οθωμανικής κατοχής της Κύπρου (Βλέπε - Η Ιστορία της Συλίκους και των Ναών της.)
Ο Σταυρός και οι λυπηρές φιγούρες της Θεοτόκου, του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και τα Σύμβολα του Πάθους που βρίσκονται στην κορυφή του εικονοστασίου, καθώς και φιγούρες σε τύπο δράκου, που εξυπηρετούν ως υποστηρίγματα για τις καντήλες, είναι όλα από παλαιότερο εικονοστάσι που πιθανόν να χρονολογείται τον 17ο αιώνα.  Αυτό επιβεβαιώνεται από την παλαιότερη εικόνα της εκκλησίας, μια εικόνα από το παλαιότερο εικονοστάσι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου που χρονολογείται το 1674. Η εικόνα της Θεοτόκου, χρονολογείται το 1850 αλλά το ξύλο το οποίο είναι φτιαγμένη η εικόνα, είναι από μια πιο παλαιά περίοδο και μπορεί κάποιος να δει ότι το πρόσωπο της Θεοτόκου, καθώς και τα χέρια της, έχουν ξανά-αγιογραφηθεί με διαφορετικό ρυθμό από την υπόλοιπη εικόνα. Κατά πάσα πιθανότητα η εικόνα πρέπει επίσης να είναι από τον 17ο αιώνα, μα καταστράφηκε κατά την διάρκεια της καταστροφής της εκκλησίας και όμως ξανα-αγιογραφήθηκε και επαναχρονολογήθηκε. Αυτό συμπίπτει με την ημερομηνία που η εκκλησία ανακατασκευάστηκε. ΄Ολες οι υπόλοιπες εικόνες από το εικονοστάσι είναι από τον 19ο αιώνα, με την εικόνα του Αγίου Γεωργίου να χρονολογείται το 1864.
Το ασημένιο Δισκοπότηρο, ο ασημένιος Λιτανευτικός Σταυρός, τα Εξαπτέρυγα Σεραφείμ και τα ασημένια καντήλια ήταν όλα του 19ου αιώνα. Δυστυχώς όλα τα ασημικά κλάπηκαν όταν διέρρηξαν την εκκλησία το 2017.